เป็นชิ้นส่วนหรือผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป วัสดุอุตสาหกรรมหมายถึงวัสดุที่ใช้ในการผลิตสินค้าที่ “แข็ง” เช่น เครื่องจักรและอุปกรณ์ที่มีความทนทานมากหรือน้อยที่ผลิตขึ้นสำหรับอุตสาหกรรมและผู้บริโภคตรงกันข้ามกับสินค้าที่ “อ่อนนุ่ม” แบบใช้แล้วทิ้ง เช่น สารเคมี อาหาร ยา และเครื่องนุ่งห่มการแปรรูปวัสดุด้วยมือนั้นเก่าแก่พอๆ กับอารยธรรม การใช้เครื่องจักรกลเริ่มต้นขึ้นจากการปฏิวัติอุตสาหกรรมในศตวรรษที่ 18 และในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 เครื่องจักรพื้นฐานสำหรับการขึ้นรูป ขึ้นรูป และตัดได้รับการพัฒนาขึ้นโดยเฉพาะในอังกฤษ ตั้งแต่นั้นมา วิธีการแปรรูปวัสดุ เทคนิค และเครื่องจักรได้เติบโตอย่างหลากหลายและมีจำนวนมากขึ้นวัฏจักรของ กระบวนการ ผลิตที่เปลี่ยนวัสดุเป็นชิ้นส่วนและผลิตภัณฑ์เริ่มต้นทันทีหลังจากที่วัตถุดิบสกัดจากแร่ธาตุหรือผลิตจากสารเคมีพื้นฐานหรือสารธรรมชาติ วัตถุดิบ โลหะ มักจะผลิตในสองขั้นตอน ประการแรก แร่ดิบได้รับการประมวลผลเพื่อเพิ่มความเข้มข้นของโลหะ ที่ต้องการ ; สิ่งนี้เรียกว่าการบำเพ็ญประโยชน์ กระบวนการทำประโยชน์ทั่วไป ได้แก่ การบด การคั่ว การแยกด้วยแม่เหล็กการลอยและการชะล้าง ประการที่สอง กระบวนการเพิ่มเติม เช่นการถลุงและการผสมใช้ในการผลิตโลหะที่จะประดิษฐ์เป็นชิ้นส่วนและประกอบเป็นผลิตภัณฑ์ในที่สุด