ตามที่คุณ Orapin Orapin ได้โพสต์ไปในไทม์ไลน์ “สุเทพ พงษ์พิทักษ์” เมื่อ 24 ต.ค. 2556 ว่า “เรียน อาจารย์สุเทพ อาจารย์คะหนูเห็นนักบัญชีชอบทำแบบนี้ค่ะในงบการเงิน 1. มีลูกหนี้เงินให้ยืมแก่กรรมการหรือหุ้นส่วน 2. คิดดอกเบี้ยรับจากเงินให้กู้ยืมเข้าไปในงบการเงิน และนำส่งภาษีธุรกิจเฉพาะ (โดยข้อเท็จจริงแล้วกิจการไม่เคยได้รับดอกเบี้ยเลย) หนูจึงเห็นว่า การบันทึกบัญชีดอกเบี้ยรับดังกล่าวไม่เป็นไปตามมาตรฐานการรายงานทางการเงิน และกระทบกับบัญชีเงินสดของกิจการ และนักบัญชีอีกนั่นแหละเมื่อไม่มีเงินสดให้ตรวจนับก็ต้องปรับเป็นเงินให้กู้ยืมแก่กรรมการ (วนเวียนแบบนี้ไม่รู้จบ) จากการพูดคุยกับสำนักงานบัญชีหลายแห่งพบว่า การทำเช่นนั้นเพื่อป้องกันการประเมินของเจ้าพนักงานตามมาตรา 65 ทวิ(4) โดยส่วนตัวหนูไม่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งและเห็นว่า วิธีการที่ดีน่าจะทำโดยการคิดดอกเบี้ยเงินกู้ยืมนั้นและบวกเพิ่มเป็นรายได้ที่ให้ถือเป็นรายได้ตามประมวลรัษฎากร (ในหน้า 3 ภงด.50) โดยไม่สามารถที่จะรับรู้รายได้ดอกเบี้ยในงบการเงินของกิจการ และผู้ประกอบการไม่มีภาระที่ต้องนำส่งภาษีธุรกิจเฉพาะจากดอกเบี้ยรับดังกล่าว หนูเข้าใจถูกต้องหรือไม่คะ โดยความเคารพค่ะอาจารย์ เพราะเคยมีโอกาสเข้าฟังบรรยายของสรรพากรและได้สอบถามอาจารย์ผู้บรรยาย เคสนี้หนูถูกประจานและต่อว่าอย่างน่าอายในที่ประชุมว่าไม่เข้าใจมาตรฐานบัญชีให้กลับไปเรียนใหม่ ซึ่งใจจริงแล้วในคราวนั้นอยากให้เป็นประเด็นสำหรับนักบัญชีที่ร่วมฟังบรรยายช่วยกันคิดว่า ที่ผ่านมาทำอย่างไร และต่อไปควรจะทำเช่นไรมากกว่า จึงให้ได้คิดว่าแม้อาจารย์หลายท่านจะมีความรู้มากมายเพียงใด แต่ไม่มีอาจารย์ท่านใดที่มากด้วยความรอบรู้และมีจิตวิญญาณของความเป็นครูได้อย่างอาจารย์เลยซักคน ด้วยความเคารพและนับถืออย่างสูงค่ะ” เรียน คุณ Orapin Orapin กรณีบริษัทหรือห้างหุ้นส่วนนิติบุคคลให้กรรมการหรือผู้เป็นหุ้นส่วนกู้ยืมเงิน “โดยไม่คิดดอกเบี้ย” นั้น หากข้อเท็จจริง (เนื้อหาของกิจกรรมที่ได้กระทำ) เป็นเช่นนี้ ในทางบัญชีหรือตามมาตรฐานการบัญชี กิจการก็ย่อมไม่อาจรับรู้รายได้ดอกเบี้ยเงินให้กู้ยืมแก่กรรมการหรือผู้เป็นหุ้นส่วนได้ เพราะไม่มีทางที่จะได้รับดอกเบี้ยจากผู้กู้ยืมเลย แต่ทว่า ในภาษีอากร ทั้งกรณีภาษีเงินได้นิติบุคคลและภาษีธุรกิจเฉพาะ หากการให้กู้ยืมเงินโดยไม่คิดดอกเบี้ยนั้น เป็นกรณีที่ไม่มีเหตุอันสมควรตามมาตรา 65 ทวิ (4) หรือมาตรา 91/16 แห่งประมวลรัษฎากร แล้วแต่กรณี ดังนี้ “มาตรา 65 ทวิ การคำนวณกำไรสุทธิและขาดทุนสุทธิในส่วนนี้ ให้เป็นไปตามเงื่อนไขดังต่อไปนี้ … (4) ในกรณีโอนทรัพย์สิน ให้บริการ หรือให้กู้ยืมเงิน โดยไม่มีค่าตอบแทน ค่าบริการ หรือดอกเบี้ย หรือมีค่าตอบแทน ค่าบริการ หรือดอกเบี้ยต่ำกว่าราคาตลาดโดยไม่มีเหตุอันสมควร เจ้าพนักงานประเมินมีอำนาจประเมินค่าตอบแทน ค่าบริการ หรือดอกเบี้ยนั้น ตามราคาตลาดในวันที่โอน ให้บริการหรือให้กู้ยืมเงิน” “มาตรา 91/16 มาตรา 91/16 เพื่อประโยชน์ในการดำเนินการตามมาตรา 91/15 เจ้าพนักงานประเมินมีอำนาจ ... (6) กำหนดดอกเบี้ย ราคาทรัพย์สิน หรือค่าบริการ ตามราคาตลาดในวันให้กู้ยืมเงิน วันที่โอนหรือให้บริการ ในกรณีที่การให้กู้ยืมเงิน การโอนทรัพย์สิน หรือการให้บริการนั้นไม่มีดอกเบี้ย ค่าตอบแทน หรือค่าบริการ หรือมีดอกเบี้ย ค่าตอบแทน หรือค่าบริการต่ำกว่าราคาตลาดโดยไม่มีเหตุอันสมควร” อำนาจประเมินของเจ้าพนักงานประเมินกรณีดังกล่าว ย่อมสร้างความเสียหายให้แก่กิจการได้ ดังนั้นในทางปฏิบัติ กิจการจึงทำการประเมินตนเอง เพื่อรับรู้รายได้และรายรับเพื่อประโยชน์ในการเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลและภาษีธุรกิจเฉพาะเท่านั้น โดยทำการปรับปรุงในแบบแสดงรายการ ภ.ง.ด.50 และแบบ ภ.ธ.40 ไม่ต้องบันทึกรายการทางบัญชีและวนเวียนเป็นงูกินหาง ดังที่คุณ Orapin Orapin ได้เล่าไป