แต่ละประเทศมีความแตกต่างกันอย่างมากในระดับความเป็นอยู่ที่ดี สังคมที่มี ความเป็นอยู่ที่ดี ขึ้นคือสังคมที่มีการพัฒนาทางเศรษฐกิจมากขึ้น มีรัฐบาลที่มีประสิทธิภาพ มีการทุจริตในระดับต่ำ มีความไว้วางใจในระดับสูง และสามารถตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานของพลเมืองด้านอาหารและสุขภาพได้ ปัจจัยทางวัฒนธรรม (เช่น ความเป็นปัจเจกชนกับลัทธิร่วมนิยม บรรทัดฐานทางสังคม) ก็มีบทบาทในการประมาณค่าความอยู่ดีมีสุขของประเทศเช่นกัน