โดยทั่วไปผู้มีเงินได้ต้องนำเงินได้พึงประเมินทุกประเภทของตนตลอดปีภาษี (ไม่รวมเงินได้ที่กฎหมายยกเว้นภาษี หรือที่ไม่ต้องเสียภาษี)ไปคำนวณภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาสิ้นปีเพื่อยื่นแบบแสดงรายการและชำระภาษีภายในเดือนมีนาคมของปีถัดจากปีที่มีเงินได้การคำนวณภาษีให้ทำเป็น 3 ขั้น คือ ขั้นที่หนึ่งคำนวณหาจำนวนภาษีตามวิธีที่ 1เสียก่อน การคำนวณภาษีตามวิธีที่ 1 เงินได้พึงประเมินทุกประเภทรวมกันตลอดปีภาษี xxxx (1) หัก ค่าใช้จ่ายตามที่กฎหมายกำหนด xxxx (2) (1)-(2) เหลือเงินได้หลังจากหักค่าใช้จ่าย xxxx (3) หัก ค่าลดหย่อนต่าง ๆ (ไม่รวมค่าลดหย่อนเงินบริจาค)ตามที่กฎหมายกำหนด xxxx (4) (3)-(4) เหลือเงินได้หลังจากหักค่าลดหย่อนต่าง ๆ xxxx (5) หักค่าลดหย่อนเงินบริจาค ไม่เกินจำนวนที่กฎหมายกำหนด xxxx (6) (5-6) เหลือเงินได้สุทธิ xxxx (7) นำเงินได้สุทธิตาม (7) ไปคำนวณภาษีตามอัตราภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา จำนวนภาษีตามการคำนวณภาษีวิธีที่ 1 xxxx (8) ขั้นที่สองให้พิจารณาว่าจะต้องคำนวณภาษีตามวิธีที่ 2หรือไม่ ถ้าเข้าเงื่อนไขที่จะต้องคำนวณภาษีตามวิธีที่ 2 จึงคำนวณภาษีตามวิธีที่ 2 อีกวิธีหนึ่ง กรณีที่ต้องคำนวณภาษีตามวิธีที่ 2 ได้แก่กรณีที่เงินได้พึงประเมินทุกประเภทในปีภาษีแต่ไม่รวมเงินได้พึงประเมินตามประเภทที่ 1 มีจำนวนรวมกันตั้งแต่ 60,000 บาทขึ้นไปการคำนวณภาษีตามวิธีที่ 2 นี้ ให้คำนวณในอัตราร้อยละ 0.5ของยอดเงินได้พึงประเมิน(= เงินได้พึงประเมินทุกประเภทลบเงินได้พึงประเมินประเภทที่ 1 คูณด้วย 0.005) ดังกล่าวนั้น ขั้นที่สามสรุปจำนวนภาษีที่ต้องเสียภาษี การคำนวณภาษี จำนวนภาษีเงินได้สิ้นปีที่ต้องเสีย เทียบ (8) และ (10) จำนวนที่สูงกว่า xxxx (11) หัก ภาษีที่ถูกหัก ณที่จ่ายแล้ว xx ภาษีเงินได้ครึ่งปีที่ชำระไว้แล้ว xx ภาษีเงินได้ชำระล่วงหน้า xx เครดิตภาษีเงินปันผล xx xx (12) (11-12) เหลือภาษีเงินได้ที่ต้องเสีย (หรือที่เสียไว้เกินขอคืนได้) xx

 

 

 

หมายเหตุ :- การยกเว้นภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา เงินได้สุทธิเฉพาะส่วนไม่เกิน 150,000 บาท มีผลใช้บังคับสำหรับเงินได้สุทธิที่เกิดขึ้นในปีพ.ศ. 2551 เป็นต้นไป ( พระราชกฤษฎีกา ( ฉบับที่ 470 ) พ.ศ. 2551 )