ฉันสงสัยว่าฉันจะมองเห็นดร. B slot

 แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นฉันก็ตามและฉันก็พยายามทำตัวสบาย ๆ เมื่อหน้าจอเต็มไปด้วยใบหน้าที่ใจดีของดร. บีผลักไสภาพสดของฉันไปที่สี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ที่มุมขวามือฉันก็รู้สึกประหม่าโดยสิ้นเชิง แต่ไม่เหมือนกับตอนที่ฉันเปลี่ยนจากห้องรอของ Dr. B และนั่งลงบนเบาะตรงกลางของโซฟาหนังสีน้ำตาลในที่พักพิงในห้องทำงานของเขาผ่อนคลายไปกับความคุ้นเคยของพื้นที่โดยกลบเสียงอื่น ๆ ทั้งหมดยกเว้นจังหวะที่สม่ำเสมอ ของการจราจรที่อยู่นอกหน้าต่างในรูปแบบออนไลน์ฉันไม่สามารถขจัดความประหม่านั้นได้ มันขุดคุ้ยใส่ฉันด้วยคำถามที่ก่อวินาศกรรมทั้งหมด

มีอะไรอีกนอกจากปัญหาของฉันที่สามารถดึงดูดความสนใจของดร. บีได้? มีหน้าต่างเหนือโต๊ะทำงานของเขา - ฉันรู้เพราะครั้งหนึ่งรถดับเพลิงกรีดร้องและเขาก็ฟุ้งซ่านไปตามความอยากรู้อยากเห็นของปลายทาง เนื่องจากเราไม่ได้ใช้พื้นที่เดียวกันอีกต่อไปฉันจึงมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือขอบเขตของหน้าจอที่อาจดึงสายตาของเขาไปจากฉัน จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีบางสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าที่ฉันเป็นอยู่เสมอ?