ในทุกช่วงอายุ ผู้คนคาดหวังว่าจะต้องเกษียณอายุช้ากว่ารุ่นก่อนๆ แต่ความคาดหวังนี้กำลังกระทบกับกลุ่มเบบี้บูมเมอร์ในช่วงเวลาวิกฤตในการจ้างงาน ซึ่งก็คือเมื่อพวกเขากำลังจะเกษียณ จากการสำรวจในปี 2559พบว่า 45 เปอร์เซ็นต์ของเบบี้บูมเมอร์คาดว่าจะเกษียณเมื่ออายุ 66 ปีขึ้นไป เพิ่มขึ้น 30 เปอร์เซ็นต์ตั้งแต่ปี 2539 ซึ่งสัมพันธ์กับข้อเท็จจริงที่ว่าเบบี้บูมเมอร์จำนวนมากอยู่ในงานนานขึ้นเมื่อเทียบกับรุ่นก่อนหน้า: 53 เปอร์เซ็นต์ของเบบี้บูมเมอร์ ยังคงอยู่ในกลุ่มแรงงานในปี 2561 ในวัยเดียวกัน มีเพียง 44 เปอร์เซ็นต์ของคนรุ่นเงียบที่ยังคงเข้าร่วม กล่าวอีกนัยหนึ่ง นายจ้างต้องคำนึงถึงคนรุ่น เบบี้บูมเมอร์ เมื่อพวกเขากำหนดนโยบายสถานที่ทำงานและตัดสินใจเรื่องบุคลากร พนักงานที่มีอายุมากกว่าจะมีลำดับความสำคัญแตกต่างจากพนักงานที่มีอายุน้อยกว่า แทนที่จะมองหาอาชีพหรือซื้อของชิ้นสำคัญ เช่น บ้าน คนรุ่นเบบี้บูมเมอร์จะวางแผนหารายได้ต่อเนื่องหลังเกษียณ ด้วยสิทธิประโยชน์ต่างๆ เช่น คนรุ่นใหม่อาจกังวลเรื่องการลาเพื่อเลี้ยงดูบุตรมากกว่า ในขณะที่คนรุ่นเบบี้บูมเมอร์อาจสนใจแผน 401(k) และประกันสุขภาพมากกว่า